Monika Borzym
Jako piętnastolatka, po dwóch latach fortepianu w szkole muzycznej na Bednarskiej, Monika wyjechała w ramach nauki języka do Stanów Zjednoczonych. Typowy dla amerykańskich liceów szeroki wybór zajęć pozwolił jej rozwijać się w wyznaczonym wcześniej kierunku, a przy tym stworzył okazję do zainteresowania się muzyką amerykańską. Szkolny zespół, w którym śpiewała, wziął udział w festiwalu big bandów w New Trire w stanie Indiana, gdzie gościem specjalnym był Terrence Blanchard i to jego koncert (z Aaronem Parksem na fortepianie i Erikiem Harlandem na perkusji) wyznaczył kierunek jej rozwoju na najbliższe lata. Monika postanowiła jak najszybciej uzyskać świadectwo maturalne w Polsce i wrócić do USA by tam kontynuować edukację. Pełne stypendium uzyskane na prestiżowej uczelni Frost School of Music w Miami umożliwiło jej zdobycie warsztatu wokalnego na światowym poziomie, a przy tym zdobycie obszernej wiedzy w zakresie innych interesujących ją dziedzin muzyki.
Po powrocie do kraju Monika otrzymała od Michała Urbaniaka zaproszenie do wzięcia udziału w inauguracyjnym koncercie festiwalu Jazz Jamboree w warszawskiej Sali Kongresowej. Jako jedyną kobietę, najmłodszą uczestniczkę koncertu i jednocześnie elektryzującą wokalistkę, Monikę trudno było przeoczyć. Obecny na widowni dyrektor wytwórni Sony niedługo po występie zaproponował jej kontrakt na trzy płyty.
W ramach solowego debiutu, razem z nowojorskim producentem Mattem Piersonem, powstała płyta “Girl Talk”, smaczna kolekcja kobiecych hitów, przemienionych w szlachetne, jazzowe ballady przez czterokrotnego zdobywcę Grammy, aranżera Gila Goldsteina. Światowej klasy brzmienie zapewnili instrumentaliści tacy jak Aaron Parks, jak rownież Larry Grenadier oraz Eric Harland. Płyta odniosła rewelacyjny sukces błyskawicznie pokrywając się platyną.
1. “You Know You’re No Good” (z repertuaru Amy Winehouse)
2. “Extraordinary Machine” (z repertuaru Fiona Apple)
3. “Even So” (z repertuaru Rachael Yamagata)
4. “American Boy” (z repertuaru Estelle)
5. “Field Below” (z repertuaru Reginy Spektor)
6. “Appletree” (z repertuaru Erykah Badu)
7. “Down Here Below” (z repertuaru Abbey Lincoln)
8. “Gatekeeper” (z repertuaru Feist)
9. “The Dry Cleaner from Des Moines” (z repertuaru Joni Mitchell)
10. “Abololo” (z repertuaru Marisa Monte)
11. “Possibly Maybe” (z repertuaru Bjork)
12. “Thank You” (z repertuaru Dido)
Do nagrania zaproszeni zostali czołowi muzycy amerykańscy:
Gil Goldstein – fortepian
Aaron Parks – fortepian
Steve Cardenas – gitara
Larry Grenadier – bass
Eric Harland – perkusja
Bashiri Johnson, Rogerio Boccato – instrumenty perkusyjne
Greg Gisbert – trąbka
Mike Davis – puzon
Seamus Blake – saksofon
Charles Pillow – klarnet
Aaron Heick – flet
Lois Martin – altówka
Jody Redhage – wiolonczela
Dwa lata później Monika wyszła do publiczności z propozycją autorskiego albumu, do którego muzykę skomponowała razem z pianistą Mariuszem Obijalskim. Ku ich zdumieniu zaproszenia do współpracy przyjęli Randy Brecker, Chris Potter oraz John Scofield — finalny skład przerósł tym samym najśmielsze oczekiwania. W przeciągu tygodnia od wydania album uzyskał status złotej płyty.
1. “Falling”
muz. Mariusz Obijalski, sł. Monika Borzym, Karlina Covington
2. “Tidal Wave”
muz. Mariusz Obijalski, sł. Monika Borzym, Rebecca Martin, Karlina Covington
3. “Only Girl in the World”
Crystal Johnson, Mikkel S. Eriksen, Tor Erik Hermansen, Sandy Wilhelm (by Rihanna)
4. “My Place”
muz. Mariusz Obijalski, sł. Monika Borzym, Karlina Covington
5. “Finding Her Way”
muz. Mariusz Obijalski, sł. Karlina Covington
6. “Pisces”
muz. Mariusz Obijalski, sł. Monika Borzym, Chad Harmon
7. “Unrequited”
muz. Mariusz Obijalski, sł. Monika Borzym, Rebecca Martin
8. “Off to Sea”
muz. Mariusz Obijalski, sł. Karlina Covington
9. “The Quiet Crowd”
Patrick Watson
10. “In The Name Of Love”
Kenny Rankin
11. “Prelude”
muz. Mariusz Obijalski
12. “Świat w proszku”
muz. Mariusz Obijalski, sł. Anna Michalska
13. “Timeless”
muz. Mariusz Obijalski, sł. Monika Borzym, Karlina Covington, Marcel Wojdyło
Mariusz Obijalski – fortepian, klawisze
Steve Cardenas – gitara
Larry Campbell – gitara akustyczna, dobro
Tony Scherr – bas
Kenny Wollesen – perkusja
Bashiri Johnson – perkusja
Dave Eggar – wiolonczela
Gościnnie:
John Scofield – gitara (“Falling” i “Only Girl in the World”)
Romero Lubambo – gitara akustyczna (“The Quiet Crowd”)
Chris Potter – saksofon (“My Place”, “Pisces”, “In the Name of Love”)
Randy Brecker – sakshorn sopranowy/skrzydłówka (“Unrequited”, “Świat w proszku”)
Produced by Matt Pierson
Recorded and mixed by Chris Allen at Sear Sound, NYC
Digital editing by Matt Pierson
Mastered by Mark Wilder at Battery Studios, NYC